نمی دونم چرا اینقدر دیر پستی را می گذارم. فکر می کنم بیشتر باید به حساب تنبلی گذاشتش.

سفری حدودا یک ماهه به لبنان داشتم. خیلی وقت نیست برگشتم. سفری که به اتفاق 5 نفر از دوستان دانشگاه در قالب کارگروه گفتگوی ادیان برای بررسی نحوه همزیستی مسلمانان و مسیحیان و مشاهده از نزدیک و ملموس آن بود که هرچند به 100 درصد آنچه می خواستیم نرسیدیم اما با توجه به اینکه سفر اولمون بود قطعا مفید فایده بود. با خیلی ها دیدار کردیم و خیلی از مناطق دو دینی را مشاهده و با برخی از ساکنین آن به گفتگو نشستیم. لبنان کشور فوق العاده ای است. نمی تونم وارد بحث های جزئی بشم چون مطالب زیادی هست که اگر کامل بیان نشه امکان برداشت اشتباه هست. اجمالا می گم لبنان را باید کشور دینداری دانست که به صورت تساهلی با دین برخورد می کند و نه با نگاهی سکولار. مسلمان و مسیحی همزیستی فوق العاده ای با هم دارند که در برخی موارد به ازدواج پیروان این دو دین انجامیده است بدون اینکه کسی از طرفین دین خود را تغییر دهد. شیعه و مسیحی همزیستی بهتر و بیشتری دارد شاید دلیل عمده آن در این باشد که مسیحیان می دانند که شیعه هم همچون آنها معتقد به بازگشت مسیح است . لبنان کشوری کوچک اما پرماجرا است. دانشگاههای خوبی دارد و هوای دلپذیر مناطق دور از دریای آن به لطافت آن افزوده است. مردمی خونگرم و ایرانی دوست ، عاشق امام موسی صدر و امیدوار به زنده بودنش. کشوری که واقعا گرداننده آن باید امام زمان باشد که حتما هست چرا که نمی توان نظم مشخصی در آن پیدا کرد.